همانظور كه در مقاله ديگر به تاريخچه فرش ماشيني اشاره كرديم ، فرش ماشيني گونه اي مصنوعي از قالي است كه برخلاف قالي دستباف توسط ماشين آلات صنعتي بافته مي شود، به دليل سرعت توليد و همچنين ارزان بودن مواد اوليه مصرفي نسبت به قالي دستباف قيمت ارزانتري دارد.
در فرهنگ ايراني، مفروش كردن خانه با فرش دستباف يكي از زينت هاي خانه محسوب مي شود. هرچند كه لمروز بهاي گران اين فرش ها خريد آن را براي بسياري از ما دشوار كرده است. ولي استفاده از فرش دستباف به عنوان نماد هنر و صنعت ايران، هنوز در ميان خانواده ها رواج دارد. در گذشته كه سبك دكوراسيون داخلي منازل و مصالح استفاده شده در ساخت مسكن با امروز متفاوت بود، معمولاً سراسر كف منزل را با فرش ماشيني مي پوشاندند و به همين دليل، بافت قالي هاي بزرگ بسيار رايج بوده تا تمام سطح را بپوشاند. ولي با جايگزين شدن مبل و صندلي به جاي مخده و پشتي، ديگر از فرش هاي بزرگ در منزل استفاده نشد، ولي از ارزش و جايگاه فرش كاسته نشد و به جاي فرش هاي بزرگ، فرش هايي با اندازه هاي كوچك تر رواج پيدا كرد. گذشته از بعد صنعتي، فرش كاركرد فرهنگي نيز دارد. مثلاً طرح ها و نقش هاي فرش ها نه تنها نشان دهنده يك دوره تاريخي خاص است، بلكه فرهنگ بافندگان آن و منطقه بافت آن را نيز آشكار مي كند. اما فرش ماشيني در ايران عمري تقريباً ۴۰ ساله دارد. در چند سال اخير، افزايش قيمت فرش ماشيني و به تبع آن افزايش سهم هزينه هاي آن در سبد هزينه هاي خانوار، فرايند خريد فرش ماشيني را پيچيده تر و تصميم گيري در اين خصوص را دشوارتر كرده است.